Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση: Εξερευνώντας τις ανθρώπινες συνδέσεις στο διάστημα: Συνέντευξη με τον WadeBE

Καταχωρήθηκε από C. M. Rubin για Αυγ 8, 2024

Αυτο το μηνα, το κοινό μπορεί να προβάλει Θάνατος ενός αστεριού στο Δίκτυο Τάξης Planet. Η επιμέλεια της ταινίας είναι για το Planet Classroom Network από το KIDS FIRST! Φεστιβάλ κινηματογράφου.

Θάνατος ενός αστεριού Η σκηνοθεσία είναι του WadeBE και το σενάριο του Shantel Neo. Αυτή η ταινία εξερευνά τον συναισθηματικό δεσμό μεταξύ δύο μηχανικών της NASA που εργάζονται σε ένα ρόβερ του Άρη. Διαδραματίζεται στο Διαστημικό Κέντρο Χιούστον της NASA, αναδεικνύει την προσωπική τους σύνδεση και το θαύμα της εξερεύνησης του διαστήματος, συνδυάζοντας το ανθρώπινο συναίσθημα με την επιστήμη αιχμής. Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση είναι στην ευχάριστη θέση να καλωσορίσει το WadeBE.

WadeBE, τα πλάνα τέλους της ταινίας είναι οπτικά εντυπωσιακά. Μπορείτε να μιλήσετε για την επιλογή σας να χρησιμοποιήσετε ασπρόμαυρα εφέ και πώς επιτύχατε τόσο καθαρή ποιότητα?

Η έμπνευση για την ασπρόμαυρη φωτογραφία στο τέλος της ταινίας είναι ένας φόρος τιμής στην αγαπημένη μου ταινία μικρού μήκους όλων των εποχών, Η προβλήτα, σε σκηνοθεσία Κρις Μάρκερ. Στην ταινία του, Ο Marker αφηγείται ολόκληρη την ιστορία σε φωτογραφίες εκτός από ένα μικρό μέρος, που αποτελείται από διαλύματα που οδηγούν σε μια σύντομη ματιά στα 24 fps. Για μένα, αυτό το εφέ δημιουργεί μια διαχρονική αίσθηση και μας υπενθυμίζει ότι μερικές φορές μια πιο αργή, Ο προκλητικός ρυθμός μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικός στη δημιουργία κάθαρσης. Ειδικά για ανεξάρτητες ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού, είναι σημαντικό να βρίσκετε δημιουργικούς και οικονομικά αποδοτικούς τρόπους για να αφήνετε διαρκείς εικόνες στο μυαλό του κοινού σας, και ελπίζω αυτό το μοντάζ να ήταν επιτυχημένο σε αυτό. Τους πυροβολήσαμε στα 35mm B&Κινηματογράφηση σε μια πλήρως χειροκίνητη φωτογραφική μηχανή και βαθμολόγησε περαιτέρω για εφέ. Για να βοηθήσει στην ανάμειξη της μετάβασης, προσθέσαμε πινελιές κόκκου στις ψηφιακές κινούμενες εικόνες όπου κρίθηκε απαραίτητο.

Το απρόβλεπτο της ιστορίας είναι ένα από τα δυνατά του σημεία. Ποια ήταν η διαδικασία σας για τη δημιουργία της αφήγησης, ιδιαίτερα η αποκάλυψη των μηχανικών’ ταυτότητες?

Για το παρελθόν 20 έτη ή έτσι, κάθε ταινία φαινόταν να απαιτεί α “συστροφή” κάποιου είδους. Αγανακτούσα και ένιωθα ότι γινόταν όλο και λιγότερο αυθεντικό όταν το κοινό περίμενε πάντα μια ανατροπή και βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στο πόσο καλά τους εξέπληξε αυτή η ανατροπή. Ως εκ τούτου,, όπως ανέφερες, ήταν πιο απρόβλεπτο αυτό που προσπαθούσαμε στην ιστορία. Τίποτα δεν προορίζεται να είναι υπερβολικά σοκ στην ταινία, και σκόπιμα παραλείψαμε ηχητικές ενδείξεις που κανονικά θα παρακινούσαν αυτήν την απόκριση, έτσι ώστε οι πληροφορίες να φαίνονται απλώς πραγματικές. Γεγονός είναι ότι κάποια από τα όνειρά μας πρέπει να τελειώσουν; δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα, και δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι μας. Θέλαμε μια ιστορία όπου ο ήρωας δεν τα κατάφερε ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, αλλά αντίθετα βρήκε την αποδοχή με την προσωρινή του ήττα και μάλιστα αγκάλιασε ότι μπορούσε να έχει θετική επιρροή πριν φύγει. Ομοίως, ακόμα κι αν δεν πετύχω ποτέ τεράστια επιτυχία ως σκηνοθέτης, Εξακολουθώ να θέλω να μεταδώσω ένα θετικό μήνυμα στην επόμενη γενιά. Η τελική αποκάλυψη αφήνεται λίγο στην ερμηνεία του κοινού: Είναι οι μεγάλοι οι μέντορες των κεντρικών χαρακτήρων, ή είναι οι ίδιοι οι χαρακτήρες μια μέρα? Νέα αστέρια σχηματίζονται από αστέρια που πεθαίνουν, και ο κύκλος επαναλαμβάνεται επ' άπειρον.

Οι ηθοποιοί δίνουν δυνατές ερμηνείες. Ποια ήταν η εμπειρία σας από τη συνεργασία μαζί τους, και πώς τους κατευθύνατε να επιτύχουν τέτοια αυθεντικότητα?

Έχω δουλέψει με τον Eben Mahan όλη μου την κινηματογραφική καριέρα, και πήγαμε μαζί στο λύκειο. Όσο για την Άντζι Σάντοβαλ, αυτή και οι άλλοι ανώτεροι ηθοποιοί βρέθηκαν μέσω του καταπληκτικού μας διευθυντή κάστινγκ, Δημητρία Ντίξον. Η εταιρεία παραγωγής μας, 0.51 Παραγωγές, λειτουργεί με πάνω 50% γυναίκες και άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα, οπότε ήταν σημαντικό για εμάς να πούμε μια ιστορία με ίση αντιπροσώπευση. Ήρθαν ήδη με άφθονο υπόβαθρο στο θέατρο και άλλες υποκριτικές εμπειρίες, όπως διαφημίσεις, οπότε έκανα τη δουλειά μου. Θέλαμε να ρίξουμε ένα “κάθε άνθρωπος” με “ανερχόμενο αστέρι,” και ο Έμπεν και η Άντζι γέμισαν τέλεια τα παπούτσια. Στην πραγματικότητα έκανα το λάθος να πω στους ηθοποιούς να κάνουν τις παραστάσεις τους πιο θεατρικές σε μεταγενέστερες λήψεις, και σίγουρα, ήταν οι προηγούμενες λήψεις που κατέληξα να χρησιμοποιώ όπου οι ηθοποιοί ακολουθούσαν τα δικά τους ένστικτα και την αυθεντικότητά τους, έτσι τους δίνω πολλά εύσημα. Είχα μόνο μερικά ιδιόρρυθμα πράγματα στα οποία επέμενα, όπως να έχει τον χαρακτήρα της Angie, Έλλη, σκύψτε για να πιάσετε το μίνι πλανητάριο ή να σπρώξετε το ποτό στο πρόσωπο του Άλεξ. Ενώ αυτές οι στιγμές είναι λίγο ανόητες, Πιστεύω ότι τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μπορούν να βοηθήσουν να προσθέσουμε κάποια ρεαλιστική ανθρώπινη τυχαιότητα στον διάλογο.

Η ταινία μεταφέρει ένα ουσιαστικό μήνυμα για το να μαθαίνεις από τα λάθη και να προχωράς. Τι ελπίζετε να αφαιρέσει το κοινό Θάνατος ενός αστεριού?

Υπήρχαν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις σε αυτήν την ταινία. Κατά κάποιους τρόπους, ήταν ένα γράμμα αγάπης προς τη NASA; με άλλους τρόπους, ήταν απλώς μια απλή ιστορία ενός άντρα που παραιτήθηκε για τον μικρότερο του, πιο ταλαντούχος προστατευόμενος. Είναι κάπως για τον θεατή να αποφασίσει τι του ταιριάζει περισσότερο με βάση την οπτική του φύλου, φόντο, και τα συμφέροντα. Ας ελπίσουμε ότι, μας διδάσκονται μερικά καλά μαθήματα από τους μεγαλύτερους μας, που μας βοηθούν στις δύσκολες στιγμές να ανταποκρινόμαστε καλά στις αποτυχίες και τα λάθη μας. Αλλά αν δεν μας το έχουν πει αυτό, τότε ίσως είμαστε εμείς αυτοί που θα περάσουμε κατά μήκος της δάδας της ταπεινοφροσύνης. Η γενιά μου ειπώθηκε σε μεγάλο βαθμό ότι ήμασταν “ειδικός” και μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι βάλαμε στο μυαλό μας, αλλά αυτό που έλειπε ήταν πόση δουλειά θα χρειαζόταν, πώς παίζει ρόλο η τύχη, και πώς μαθαίνουμε στην πραγματικότητα περισσότερα από την αποτυχία παρά από την επιτυχία. Η ζωή έχει έναν τρόπο να μας διδάσκει αυτά τα μαθήματα ούτως ή άλλως αν είμαστε ανοιχτοί στο σύμπαν, αλλά ανεξάρτητα, Ελπίζω το κοινό να μπορεί να απολαύσει το μικρό ταξίδι στο οποίο κάνουν Θάνατος ενός αστεριού και νιώθουν ότι έχουν μια μικρή ματιά στη μαγεία που μου μετέδωσε το Διαστημικό Κέντρο Χιούστον της NASA ως παιδί και εξακολουθεί να μεταδίδει μέχρι σήμερα.

Σας ευχαριστώ, WadeBE.