“برای از دست دادن فرهنگ ما است به از دست دادن حافظه است.”
بیشتر لئوناردو داوینچی, بیش مارتا گراهام, فردا لودویگ وان بتهوون, بیش لوچیانو Pavarottis, بیش مارلون Brandos, بیش آنتونی Gaudis, بیش کوکو Chanel, بیش باب Dylans, بیش ژانگ Xiaogangs, بیش ویلیام Shakespeares, بیش جولیا مارگارت Camerons, بیش گوستاو Vigelands, بیش اندرو لوید Webbers, بیش فرانسیس فورد Coppolas, بیش مریل Streeps, بیش آلیس در Wonderlands, بیش Pavlovas آنا, بیش مایکل Jacksons, بیش ونسان ون گوگ, بیش هری سفالگران, بیش فیل شوالیه, بیش رابیندرانات Tagores, بیش پابلو روزها پیکاسوها, بیش جان Steinbecks… لطفا سر – می توانید ما بیشتر? سر کن رابینسون, دکترا, یکی از رهبران شناخته شده بین المللی در توسعه خلاقیت و نوآوری آموزش و پرورش است. او درجه افتخاری متعددی از دانشگاه دریافت کرده است, و جوایز بسیاری از سازمان ها و دولت های فرهنگی, در سراسر جهان. او در شوالیه شد 2003 توسط ملکه الیزابت دوم برای خدمات به هنر. او تا به دولت در اروپا توصیه, آسیا و شمال امریکا در هنر. به 2005 او یکی از صداهای اصلی زمان / فورچون / سی ان ان نامگذاری شد. کتاب او, عنصر: چگونه پیدا کردن شور شما در همه چیز تغییر, نیویورک تایمز بهترین فروشنده است و شده است به ترجمه 21 زبان. آخرین کتاب خود نسخه سالگرد 10 از کار کلاسیک خود را در خلاقیت و نوآوری است, خارج از ذهن ما: آموزش خلاق.
سر کن, چه چیزی شما را باور برنامه درسی هنر باید مانند در آموزش و پرورش مدرسه ابتدایی و متوسطه نگاه?
من باور دارم که هنر باید در جای پای برابری در مدارس با علوم است, علوم انسانی, زبان و تربیت بدنی. در اغلب سیستم های مدرسه است یک سلسله مراتب وجود دارد. برنامه های هنر در حال بی رحمانه از قطع “هیچ کودکی جا گذاشته” ده سال پیش بیرون آمد. در بریتانیا, آنها هنوز هم در مورد افراد بنیاد هسته صحبت, به عنوان مثال. انگلیسی, ریاضی, و علم. در بسیاری از کشورها از هنر یک فعالیت گروه دوم. اولین نکته من این است که هنر باید در برابر داده شود. این چیزی است که ما در استدلال هنر در مدارس, کتاب من در چاپ 1982. یک نیاز به یک تعادل در آموزش و پرورش هنر در جهات مختلف وجود دارد. یکی از آنها این است که یک برنامه آموزشی هنرهای مناسب برای موسیقی ارائه, رقص, هنرهای تجسمی, ادبیات و درام. هنگامی که ما انجام هنر در مدارس پروژه, من یک نقطه ساخته شده از تلاش برای تعریف هنر در هر شکل. دلیل این بود که هنر یک مجموعه پر جنب و جوش از رشته های, و هنگامی که شما را به فرهنگ های مختلف به آنها را از وجود دارد فکر نمی کنم 4 یا 5 اشکال هنر های مختلف. به عنوان مثال, برای مخاطبان تماشای اجرای رقص, که شکلی از هنر بصری است; اگر شما در تئاتر موزیکال نگاه, که ترکیبی از رشته های مختلف است: بازیگری, رقص, موسیقی. بنابراین حتی تعریف 5 یا 6 اشکال هنر های مختلف می تواند تبدیل به مشکل. دوم, من فکر می کنم باید تعادل در آموزش هنر وجود داشته باشد. من یک پروژه بزرگ در انگلستان در 80 به نام فرار “هنر 5/16” که در آن ما یک چارچوب روشنی برای آموزش هنر ارائه. باید تعادل بین در واقع انجام هنر و در مرحله دوم وجود داشته باشد, دانش آموزان درگیر شدن در فهم کار افراد دیگر. به عبارت دیگر, ساخت و ارزیابی. در برخی از مدارس شما را پیدا خواهد کرد که تاکید بیشتر بر دومی وجود دارد, به عنوان مثال. ارزیابی. دانش آموزان خواندن کتاب و یا گوش دادن به موسیقی, اما آنها را تشویق به ایجاد آن خود. در مدارس دیگر, شما مخالف را پیدا خواهد کرد, به عنوان مثال. دانش آموزان انجام کار خود را و هرگز به دنبال هر کس دیگری است. آموزش هنر متعادل است به هر دو شامل. تحت هر یک از این مناطق ایجاد و ارزیابی, ما باید به آموزش که ایجاد هنر یک فرایند نظم و انضباط بر اساس است. این فقط به صورت آزاد نیست. شما باید از مهارت ها و تکنیک های هر منطقه یاد بگیرند اما آنها به در راه است که شما را قادر به فکر می کنم متفاوت و خلاقانه تدریس شود. فرم های آموزشی که بسیار uncreative هستند و که در آن تاکید بر نظم و انضباط می تواند شور و شوق کشتن به هنر وجود دارد. بنابراین باید یک رابطه مستقیم بین یادگیری مهارت های درگیر و داشتن آزادی برای استفاده از آنها و به فکر می کنم خلاقانه از طریق آنها وجود دارد. تعادل است در مورد توسعه فنی و خلاق. از لحاظ ارزیابی کار افراد دیگر, آموزش هنر باید به یک توازن بین دانش متنی و قضاوت انتقادی شامل. درک کامل از یک کار شامل چیزی درک درستی از تاریخ و زمینه که در آن تولید شد. به عنوان مثال, برخی از افراد در هنر مدرن نگاه و فکر می کنم این بی معنی است و اغلب از آنجا که آنها زمینه که در آن تولید شده، یا آنچه را که هنرمندان را درک نمی’ نیت بود. آن را مانند نگاه کردن به یک صفحه از رومانیایی اگر شما آن صحبت می کنند نیست. بنابراین بخش مهمی از آموزش هنر است کمک به مردم در درک متن, زمینه, و منابع فرهنگی. روند دوم توسعه مهارت قضاوت انتقادی. در پایان شما می توانید یک قطعه از هنر در زمینه و پس زمینه آن را درک کنند و هنوز هم آن را دوست ندارم. فعال کردن دانش آموزان به تدوین و فرموله, بیان و دفاع از قضاوت زیبایی شناختی و حیاتی خود را از هنر یک جزء ضروری از آموزش هنر و متعادل کننده شده به درستی در هر رشته ای است.
می تواند عملکرد دانش آموز در هنر مورد ارزیابی قرار گیرد?
این کاملا ممکن است که به ارزیابی کار مردم در هنر. من با آکادمی هنر و با conservatoires در موسیقی و هنرهای تجسمی کار کرده ام; با معلمان هنر متخصص در مدرسه که ارزیابی دانش آموزان در همه زمان ها. ارزیابی مستلزم آن است که شما را در درک آنچه شما به دنبال در و برای و است که شما در مورد معیار است که شما در حال استفاده روشن هستند. به عنوان مثال, هنگامی که یک ساله شش یا هفت سال تولید طراحی, معلم هنر نیاز به یک چارچوب مرجع برای چه چیزی عادی برای یک کودک که سن. بخشی از این محتوا خلاق از کار است. اما آنچه شما همچنین می دنبال شود برای قابلیت های گرافیکی و در سطح اعدام هستند. همان درست است اگر شما به دنبال در کودکانی که در رقص یا تئاتر کار. سطوح متعدد که در آن شما قضاوت وجود دارد. بخشی از مشکل در مدارس این است که هنر به طور منظم و یا سیستماتیک آموزش داده نمی, و اغلب آنها توسط افرادی که پایه مناسب در رشته های داشته اند آموزش داده نمی. مشکل دیگر این است که در این کشور است یک فرهنگ از تست استاندارد بر اساس نوع درست یا غلط از پاسخ وجود دارد. با این حال, اگر شما به دنبال در نقاشی کسی, خواندن شعر خود, و یا گوش دادن به موسیقی, پس شما با تمرکز بر یک آرایه کل عوامل. ما تمایل به در مقابل مهم اندازه گیری مهم اندازه گیری. هنر در مورد بافت معنا و درک هستند, و کیفیت ادراک و بیان. این به این معنا نیست که آنها نمی توانند مورد ارزیابی قرار گیرد, اما دشوار است به آنها را کاهش می دهد به مقاله ساده و آزمون مداد. سیستم آموزش و پرورش ما با یک نوع خاص از توان علمی وسواس, و که در نظر و نه محدود از دانش و آنچه در آن است به معنای به هوشمند. برای انواع دلایل فرهنگی و تاریخی, هنر شده است به عنوان بخشی از این دیدگاه دیده نمی. در کتاب من, خارج از ذهن ما: آموزش خلاق, من سعی کردم به توضیح دهد که چرا هنر به حاشیه رانده شده. این تا حدی به دلایل اقتصادی. مردم بر این باورند که اگر شما هنر شما به سادگی یک کار می کنید. بخش دیگر فرهنگ محدود هوش در مدارس که من فقط ذکر است.
ما تحت پوشش ام آموزش هنر به عنوان اشکال جداگانه و میان رشته ای. می توانید هنر نیز به دیگر مناطق موضوع علمی یکپارچه به منظور ارتقاء یادگیری?
فکر نمیکنم “افراد” مدت بسیار خوب است. “موضوع” دلالت منطقه ای که توسط محتوای آن تعریف. ریاضیات است یک موضوع به همان اندازه مورد مطالعه قرار گیرد نه به عنوان مجموعه ای از رشته های به تمرین. به عبارت دیگر, شما انجام ریاضیات, شما نه تنها آن را مطالعه. همان درست است از علوم مانند شیمی و فیزیک است. موسیقی است دقیقا همان. این مجموعه ای از رشته است. مهارت های فیزیکی وجود دارد, دست هماهنگی چشم, احساسات زیبایی, ایده های شما نیاز به جذب. بنابراین من فکر می کنم “رشته” مدت بهتر از است “افراد” به دلیل آن قطاری از مفهوم عمل و همچنین از ایده. چیز دیگری که من می خواهم در مورد “رشته” این است که باز می شود تا ایده میان رشته ای. است مقدار زیادی در بین هنر و علوم مشترک وجود دارد. در مفهوم من از یک مدرسه بزرگ, خواهد بود تمام این رشته نشان داده و خواهد بود مقدار زیادی از ترافیک بین آنها وجود دارد وجود دارد. من مشغول به کار در این ایده با مدارس برای بیش از 40 سال. علوم از طریق موسیقی تدریس. موسیقی که در طول تاریخ آموخت. اگر می خواهید به درک زمان و احساسات از دوره های دیگر و یا فرهنگ های دیگر, شما نیاز به گوش دادن به موسیقی خود. پویا تر و همکاری ما در روش ما به آموزش هستند, بیشتر احتمال دارد که ما به تعمیق درک ما را از خودمان و از زمان های دیگر و همچنین. بخشی از مشکل ما این است که ما سیستم های آموزش و پرورش است که مانند خطوط تولید هستند ساخته. یک جدایی بزرگ در سیستم مدرسه ما بین هنر و علوم وجود دارد. آنها توسط افراد مختلف در اتاق های مختلف در زمان های مختلف روز تدریس. یکی از نمونه های من از عواقب را از موزه تاریخ طبیعی. اگر شما اتاق حشرات بازدید, شما نمایش فوق العاده از پروانه ها پیدا, همه در مورد شیشه ای بر روی دیوار مرتب. آنها مرده, اما زیبایی های طبقه بندی مرتب, به عنوان مثال. اندازه, رنگ, و غیره. در اتاق بعدی به آنها شما سوسک پیدا. در یک اتاق دیگر شما عنکبوت پیدا. اما, اگر شما بیرون رفتن به جهان, این است که چگونه شما آنها را نمی بینید. شما نمی بینیم پروانه نگه داشتن خود را بیش از در یک گوشه و یا عنکبوت در ستون اندود حفظ فاصله خود. در طبیعت, آنها در تعامل با یکدیگر. این همان در فرهنگ انسانی. آنها توسط ایده از رشته های مختلف موثر بر یکدیگر تکامل. آنها را به یکدیگر جریان و الهام بخش مردم را به فکر می کنم متفاوت در زمینه های خود را. مدارس می توانید این تعامل خلاق با طبقه بندی افراد بیش از حد محکم و نگه داشتن آنها بیش از حد محکم در جعبه جداگانه خفه.
به جهانی جستجو برای آموزش و پرورش, عضویت در C. M. روبین و رهبران فکری در سطح جهان شناخته جمله سر مایکل باربر (UK), دکتر. لئون Botstein (US), دکتر. لیندا عزیزم، هاموند (US), دکتر. Madhav Chavan (هند), پروفسور مایکل فالن (کانادا), پروفسور هوارد گاردنر (US), پروفسور ایوان هلمن (هلند), پروفسور کریستین Helstad (نروژ), پروفسور رز Hipkins (نیوزیلند), استاد کورنلیا Hoogland (کانادا), خانم. شانتال کافمن (بلژیک), پروفسور دومینیک لافونتن (بلژیک), پروفسور هیو لادر (UK), پروفسور بن لوین (کانادا), پرفسور بری McGaw (استرالیا), استاد R. Natarajan (هند), Sridhar Rajagopalan (هند), سر کن رابینسون (UK), استاد PASI Sahlberg (فنلاند), آندریاس Schleicher (PISA, OECD), دکتر. دیوید شافر (US), دکتر. کیرستن همهجانبه هستند (نروژ), صدراعظم استفان Spahn (US), ایو Theze (فرانسه دبیرستان فرانسوی ایالات متحده), پروفسور چارلز Ungerleider (کانادا), پروفسور تونی واگنر (US), استاد دیلن Wiliam (UK), پروفسور تئو Wubbels (هلند), پروفسور مایکل جوان (UK), و استاد Minxuan ژانگ (چین) به عنوان آنها در پرسش های بزرگ آموزش و پرورش تصویر است که تمام کشورهای امروز با آن مواجه بررسی. جهانی جستجو برای آموزش و پرورش انجمن صفحه
C. M. روبین نویسنده دو مجموعه آنلاین به طور گسترده به عنوان خوانده شده که او دریافت است 2011 جایزه آپتون سینکلر, "جهانی جستجو برای آموزش و پرورش" و "چگونه می خواهیم به عنوان خوانده شده?"او همچنین نویسنده سه کتاب پرفروش, محتوی رئال آلیس در سرزمین عجایب.
نظرات اخیر