Ύφεση. Οικονομική Κρίση. Αύξηση Παγκόσμιος Διαγωνισμός. Για τη Φινλανδία (Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση: Μεγαλύτερη έμφαση στην Φινλανδία), Η επιτυχημένη πορεία προς τα εμπρός σε αυτήν την κατάσταση ήταν μέσα από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Ο αντίκτυπος της εκπαίδευσης στην ατομική και εθνική ευημερία που έχει συζητηθεί πολύ από τους πολιτικούς, σύμβουλοι πολιτικής, σύμβουλοι επιχειρήσεων και ακαδημαϊκών. Ωστόσο,, Ο καθηγητής Χιου Lauder εξηγεί, “οι δεσμοί μεταξύ της εκπαίδευσης και της σύγχρονης οικονομίας είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό, τι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα μας κάνουν να πιστέψουμε. Η εκπαίδευση δεν θα είναι πλέον το δρόμο για καλές θέσεις εργασίας, αν δεν επανεξετάσουμε ριζικά το σκοπό της εκπαίδευσης. Στρογγυλεμένες μαθητές είναι καλύτερα προσαρμοσμένες στη σύγχρονη οικονομία. Αν επικεντρωθεί στην δημιουργικότητα έναντι μηχανική μάθηση και εξετάσεις πέρασμα εμείς απλά θα μπορούσε να τους εαυτούς μας εκπλήξει”.
Σε ένα εκρηκτικό νέο βιβλίο, Η Παγκόσμια Δημοπρασία (Oxford University Press), Lauder και οι συνεργάτες του, Phillip Μπράουν και Ντέιβιντ Ashton, δείχνουν πώς ο ανταγωνισμός για καλές θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης που χειροτέρεψε. Η αύξηση του παγκόσμιου ανταγωνισμού που οδηγεί σε περικοπή τιμές δύναμη του εγκεφάλου και μια θεμελιώδη αλλαγή εξουσίας υπέρ των εταιρικών αφεντικά και οι αναδυόμενες οικονομίες είναι περισσότερο από ποτέ μια απειλή για την ευημερία της μεσαίας τάξης Αμερικανοί. To talk about this issue among other matters in our Παγκόσμια αναζήτηση Για την Εκπαίδευση σειρά, Είχα την τιμή να συνομιλήσετε με το Hugh Lauder, Καθηγητής Παιδαγωγικής και Πολιτικής Οικονομίας, Πανεπιστήμιο του Μπαθ, Βρετανία, και επικεφαλής της Πολιτικής και Διαχείρισης Ερευνητική Ομάδα.
Πες μου για το ιστορικό βιβλίο σας, Η Παγκόσμια Δημοπρασία.
Έχουμε ήδη εργάζονται στα εθνικά συστήματα διαμόρφωσης δεξιοτήτων για περίπου είχε 14 χρόνια. Μας ταξιδεύει ανά τον κόσμο συνεντεύξεις τους φορείς χάραξης πολιτικής σε αυτόν τον τομέα, και στη συνέχεια γύρω από το γύρισμα του αιώνα, συνειδητοποιήσαμε το παιχνίδι δεν ήταν μόνο για τα εθνικά συστήματα δεξιοτήτων, αλλά και για την παγκοσμιοποίηση και ποιες πολυεθνικές εταιρείες έκαναν σε σχέση με τις στρατηγικές ικανότητες . Μας δόθηκε μια επιχορήγηση για να πάρει συνέντευξη από πολυεθνική στελέχη σχετικά με τις κύριες στρατηγικές τους. Οι εταιρείες αυτές βασίστηκαν στην Κορέα, Κίνα, Σιγκαπούρη, Γερμανία, Ινδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Έγινε πολύ γρήγορα ότι πολλές από τις υποθέσεις που είχε κάνει ήταν να αναποδογυριστεί από ό, τι συνέβαινε στην παγκόσμια οικονομία. Αρχίσαμε να καταλάβουμε ότι τα στελέχη σε αυτές τις πολυεθνικές (με την άνοδο των συστημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κίνα και την Ινδία, για παράδειγμα) κινούνταν πολλές από τις θέσεις εργασίας υψηλών δεξιοτήτων που είχαν στα δυτικά προς τα ανατολικά, διότι θα μπορούσαν συχνά να πάρετε τις ειδικευμένων πτυχιούχων στις χώρες αυτές για το ένα δέκατο της τιμής. Πολλές από τις υποθέσεις που έχουν γίνει στη Δύση για την παγκοσμιοποίηση έχουν γίνει με την πεποίθηση ότι το «κεφάλι’ το έργο θα γίνει στη Δύση λόγω των συστημάτων ανώτατης εκπαίδευσης και της καινοτομίας μας, και ότι ένα μεγάλο μέρος των εργασιών κατασκευής θα γίνει στην Ανατολή. Αυτό ήταν αλήθεια μέχρι περίπου 2005, αλλά στη συνέχεια άλλαξε δραματικά. Πάνω από αυτό, πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν αυτό που λέμε ψηφιακό Ταιηλορισμού: λαμβάνοντας τη γνώση στο μυαλό των ανθρώπων και την κωδικοποίησή του σε αλγόριθμους υπολογιστών, έτσι ώστε να γίνεται η γνώση που εργάζονται για εταιρείες στο σύνολό τους. Αυτό μειώνει το κόστος της απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης των εργαζομένων και αυξάνει πολύ συχνά την ταχύτητα. Για παράδειγμα, οι NY Times ανέφερε πρόσφατα ότι στον τομέα του δικαίου, πολλές από τις θέσεις εργασίας που είχαν γίνει από τους δικηγόρους στο κάτω άκρο της κλίμακας, όπως ασκούμενοι, μπορεί τώρα να γίνει από τον υπολογιστή. Αυτό είναι ένα παράδειγμα των ψηφιακών Ταιηλορισμού. Η πολιτική συνέπεια αυτής της, σκεφτόμαστε, είναι ότι θα υπάρξουν πολλοί απόφοιτοι των οποίων οι φιλοδοξίες και οι προσδοκίες για την καλή δουλειά θα πρέπει να συγχέεται. Έτσι, αυτό εγείρει θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το ρόλο της εκπαίδευσης και το ρόλο της οικονομίας στις χώρες της Δύσης, δεδομένου ότι η Κίνα και η Ινδία και άλλες αναδυόμενες οικονομίες δεν είναι μόνο διαπρέπει στον τομέα της μεταποίησης και των υπηρεσιών, αλλά διαπρέπει όλο και περισσότερο στους τομείς της καινοτομίας και της ανάπτυξης.
Πώς αυτό ισχύει για το εκπαιδευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου?
Υπάρχει ένα τεράστιο ποσό της πίεσης τώρα για τους μαθητές να υπερέχουν σε συγκεκριμένα τεστ, και αυτό που μας απασχολεί είναι η δυνατότητα που επαναλαμβανόμενες δοκιμές τους δίνει ένα εκπαιδευμένο ανικανότητα να σκεφτεί. Δεν έχουν τη δημιουργική ικανότητα που απαιτείται ή τις διαπροσωπικές δεξιότητες, επειδή είναι απλά να μάθει να λάβει μια δοκιμή. Έτσι, έχουμε μια βασική ανησυχία με την πίεση που είναι να ισχύουν για τους σπουδαστές μέσω της εντατικοποίησης της απαίτησης για διαπιστευτήρια. Δοκιμές και εξετάσεις έχουν λάβει πάρα πολύ από μια υψηλού προφίλ, διότι αυτό παίρνει μακριά από τους δασκάλους και από τους φοιτητές που ουσιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ τους ότι μπορεί να οδηγήσει σε εκτόξευση της περιέργειας, στην ανάπτυξη της εγγενούς ενδιαφέροντος, και σε μια πολύ πιο δημιουργικό τρόπο προσέγγισης του κόσμου.
Πώς πιστεύετε ότι θα πρέπει να αξιολογεί τους μαθητές?
Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι εξετάσεις είναι ουσιαστικά μηχανισμοί επιλογής, ένας τρόπος ταξινόμησης φοιτητές, και η αξιολόγηση θα πρέπει να είναι στην πραγματικότητα σχετικά με τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να δει τους μαθητές να λύσουν τα προβλήματα. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω αναθέσεις, πρακτικής άσκησης, ή πρακτικά προβλήματα, όπου μπορείτε να δείτε τους φοιτητές που εργάζονται με συγκεκριμένα θέματα. Πράγματι, πολλές από τις πολυεθνικές εταιρείες δήλωσαν ότι προτιμούσαν να έχουν οι μαθητές έρχονται για πρακτική άσκηση, επειδή θα μπορούσε να πάρει μια πολύ καλύτερη κατανόηση από τους φοιτητές.
Τι πιστεύετε για το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα που κατευθύνει την πλειοψηφία των νεαρών Γερμανών σε μαθητείες συμπληρώνονται από μέρος του χρόνου φοίτησης?
Σε αντίθεση με πολλές χώρες της Δύσης, μόνο για 20% των Γερμανών πάνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το υπόλοιπο των νέων ανθρώπων να έχουν το δικαίωμα να πάνε σε μαθητεία, το οποίο είναι ένα διπλό σύστημα εν μέρει από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και εν μέρει Εφαρμοσμένων μάθησης στο χώρο εργασίας. Αυτό το σύστημα είναι αποτελεσματικό, επειδή δεν παράγει πάνω από αποφοίτους, σε αντίθεση με χώρες όπως η Βρετανία και η Αμερική. Το σύστημα είναι καλό, επειδή η μαθητεία περιλαμβάνει ένα ισχυρό στοιχείο της γενικής εκπαίδευσης να κάνουν με την ιθαγένεια.
Τι κάνουμε για να διασφαλίσουμε τη συναισθηματική υγεία των μαθητών μας σε αυξανόμενη πίεση?
Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι μαθητές πηγαίνουν για λιγότερα καλά αμειβόμενες και ενδιαφέρουσες θέσεις εργασίας. Νομίζω ότι είναι δύσκολο να μειώσει τον ανταγωνισμό για αυτές τις θέσεις εργασίας. Πιστεύω ότι πρέπει να σκεφτούμε σχετικά με τον αριθμό των δοκιμών παιδιά είναι λαμβάνοντας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι αξιολόγησης της ακαδημαϊκής εργασίας εκεί, αντί να εναποθέτει τα πάντα για αυτές τις δοκιμές? Αυτό είναι μέρος της απάντησης. Αν μιλάμε για Tiger μαμάδες σας στη Νέα Υόρκη, μπορείτε να δείτε γιατί το κάνουν, και ζητώντας τους να επιβραδύνει πρόκειται να είναι πολύ δύσκολο πράγματι.
Πώς βλέπετε το ρόλο των εκπαιδευτικών στη βελτίωση της εκπαίδευσης σας σύστημα?
Τα αποτελέσματά Κακή δοκιμή θεωρήθηκε ως ένδειξη ότι πρέπει να βελτιωθεί η ποιότητα της διδασκαλίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σε μεγάλο βαθμό, οι εκπαιδευτικοί κατανοούν ότι πρέπει να περάσει μέσα από τις κινήσεις στις εξετάσεις αυτές, αλλά η ιδεολογία των περισσότερων εκπαιδευτικών είναι πολύ περισσότερο για την προσπάθεια να δημιουργήσει το ενδιαφέρον και την περιέργεια των παιδιών και όχι να τους πάρει μέσα από αυτές τις δοκιμές. Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε την κατάρτιση των εκπαιδευτικών σε αυτή τη χώρα. Οδεύουμε πίσω σε ένα μοντέλο μαθητείας που μοιάζει περισσότερο με κάτι που είχαμε στη βικτοριανή εποχή, όπου αντί των πανεπιστημίων είναι οι θέσεις κατάρτισης για τους εκπαιδευτικούς, στην πραγματικότητα είναι να μετακινηθεί σε ίδια τα σχολεία. Νομίζω ότι πραγματικά καλή πανεπιστημιακή εκπαίδευση καθώς και σε σχολείο της κατάρτισης είναι πραγματικά σημαντικό να κρατήσει τους εκπαιδευτικούς στο παιχνίδι και τα ενδιαφερόμενα. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ακόμη ότι το κλειδί της σχέσης είναι ακόμα μεταξύ του δασκάλου και του μαθητή, και ο τρόπος με τον οποίο ένας δάσκαλος μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αποτιμώνται. Πρέπει να έχουν ένα ειδικό καθεστώς. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό.
Λύσεις από το τελευταίο κεφάλαιο της Παγκόσμιας Δημοπρασία ότι θα θέλατε να μοιραστείτε?
Εμείς δεν βλέπουμε την εκπαίδευση, όπως ακριβώς είναι για το σέρβις της οικονομίας. Η εκπαίδευση πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή. Πρέπει να είναι σχετικά με την ιθαγένεια. Πρέπει να είναι περίπου εμπνέει τα παιδιά για την περιέργειά τους και την ακαδημαϊκή τους συμφέροντα και την εγγενή τους κίνητρο.
Σε Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση, ενταχθούν Ο.Μ.. Rubin και παγκοσμίως γνωστή ηγέτες σκέψης συμπεριλαμβανομένου του Sir Michael Κομμωτήριο (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Leon Botstein (ΗΠΑ), Ο Δρ. Linda Ντάρλινγκ-Hammond (ΗΠΑ), Ο Δρ. Madhav Chavan (Ινδία), Ο καθηγητής Michael Fullan (Καναδάς), Ο καθηγητής Howard Gardner (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Yvonne Hellman (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Kristin Helstad (Νορβηγία), Καθηγητής Rose Hipkins (Νέα Ζηλανδία), Καθηγητής Cornelia Hoogland (Καναδάς), Η κ. Chantal Kaufmann (Βέλγιο), Ο καθηγητής Dominique Λαφοντέν (Βέλγιο), Ο καθηγητής Hugh Lauder (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Ben Levin (Καναδάς), Καθηγητής Barry McGaw (Αυστραλία), Καθηγητής R. Natarajan (Ινδία), Sridhar Rajagopalan (Ινδία), Sir Ken Robinson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Pasi Sahlberg (Φινλανδία), Andreas Schleicher (PISA, ΟΟΣΑ), Ο Δρ. David Shaffer (ΗΠΑ), Στήβεν Spahn (ΗΠΑ), Yves Theze (Γαλλικό λύκειο των ΗΠΑ), Ο καθηγητής Charles Ungerleider (Καναδάς), Ο καθηγητής Tony Wagner (ΗΠΑ), Καθηγητής Dylan Γουίλιαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο καθηγητής Theo Wubbels (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Michael Young (Ηνωμένο Βασίλειο), και ο καθηγητής Minxuan Zhang (Κίνα) καθώς εξερευνούν τα μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης εικόνα που όλα τα έθνη αντιμετωπίζουν σήμερα. Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Εκπαίδευση της Κοινότητας Σελίδα
C. M. Rubin είναι ο συγγραφέας των δύο πολυδιαβασμένα online σειρά για την οποία έλαβε ένα 2011 Βραβείο Upton Sinclair, “Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση” και “Πώς θα μας Διαβάστε?” Είναι επίσης ο συγγραφέας του μπεστ σέλερ τρία βιβλία, Συμπεριλαμβανομένων Η Ρεάλ Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Ακολουθήστε C. M. Rubin στο Twitter: www.twitter.com/@cmrubinworld
Πρόσφατα σχόλια