“Ellis Island αποτελεί προσπάθεια της Αμερικής να ρυθμίσει ο οποίος θα μπορούσε και δεν θα μπορούσε να έρθει μέσα από αυτή τη χώρα.” — Vincent Cannato
Οι άνθρωποι κινούνται πιο ελεύθερα πέραν των συνόρων και τις ηπείρους και αυτό έχει κρατήσει το θέμα της μετανάστευσης στην πρωτοσέλιδα του κόσμου και προκάλεσε εκτεταμένες διαμαρτυρίες.
Ο Κέντρο Ερευνών Pew έργα που από 2050, περισσότερο από το ένα τρίτο των μαθητών των ΗΠΑ "νεότερος από ό, τι 17 θα είναι είτε οι ίδιοι οι μετανάστες ή τα παιδιά ενός τουλάχιστον γονέα που είναι μετανάστης ».
Ellis Island είναι ένα μικρό νησί με μια μνημειακή ιστορία. Εκατομμύρια μετανάστες που ήρθαν στην Αμερική ήρθε μέσω του Ellis Island. Ήρθαν για να ξεφύγουν από τη φτώχεια και θρησκευτικές διώξεις στη χώρα τους. Ήρθαν εμπνευσμένο από μια μεγάλη χώρα που πρόσφερε ελπίδα και την ευκαιρία.
Vincent J. Cannato είναι αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, Βοστόνη. Έλαβε το πτυχίο του με άριστα στις Πολιτικές Επιστήμες από το Williams College και το διδακτορικό του στην Ιστορία από το Πανεπιστήμιο Columbia. θρυλικού βιβλίου του, American Πέρασμα: Η ιστορία του Ellis Island, αφηγείται την εκπληκτική ιστορία των ρόλων που διαδραματίζουν οι "μετανάστες, υπάλληλοι, διερμηνείς, και την κοινωνική μεταρρυθμιστές »των οποίων οι ζωές έχουν αγγιχτεί από Ellis Island. βιβλίο Cannato εξερευνά επίσης τις «πολιτική, προκαταλήψεις, και ιδεολογίες που περιβάλλεται τη μεγάλη συζήτηση για τη μετανάστευση. "
Τι μπορούμε να μάθουμε από το παρελθόν σε μια στιγμή που η συζήτηση της μετανάστευσης είναι τόσο σχετικές? Η Σφαιρική Αναζήτηση Παιδείας έχει την τιμή να καλωσορίσω τον Δρ. Vincent Cannato.
“Οι μετανάστες υποβλήθηκαν σε επεξεργασία και αποκλείστηκαν «ανεπιθύμητα» μετανάστες. Ωστόσο,, λιγότερο από 2 τοις εκατό από αυτούς που έφτασαν στο νησί ήταν τελικά σταλούν πίσω στις πατρίδες τους.”– Vincent Cannato
Βικέντιος, ποια είναι η παγκόσμια σημασία του νησιού Ellis?
Ellis Island είδε ένα μεγάλο κύμα των μεταναστών που προέρχονται μέσα από το κέντρο επεξεργασίας του μεταξύ 1892 και το 1920. Σκέψη ως επί το πλείστον από την Ευρώπη, ορισμένοι από αυτούς τους μετανάστες χαιρετίστηκε επίσης από τη Μέση Ανατολή, την Καραϊβική, και την Ασία. Αυτό το διάστημα, Ellis Island έγινε σύμβολο για τους δυνητικούς μετανάστες σχετικά με τις στεφάνες που έπρεπε να περάσει μέσα, προκειμένου να εισέλθουν στη χώρα. Σήμερα, το νησί είναι μια νοσταλγική μνημείο για όσους κατάγονται από μετανάστες που πέρασαν από. Και ευρύτερα, Ellis Island αποτελεί προσπάθεια της Αμερικής να ρυθμίσει ο οποίος θα μπορούσε και δεν θα μπορούσε να έρθει μέσω αυτής της χώρας.
Τι πιστεύετε είναι το πιο σημαντικό πράγμα που οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με αυτό το νησί?
Η κατανόηση του τι συνέβη στο νησί μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς το Η.Π.Α.. επεξεργασία μετανάστες στο παρελθόν. Οι μετανάστες υποβλήθηκαν σε επεξεργασία και αποκλείστηκαν «ανεπιθύμητα» μετανάστες. Ωστόσο,, λιγότερο από 2 τοις εκατό από αυτούς που έφτασαν στο νησί ήταν τελικά σταλούν πίσω στις πατρίδες τους. Αντιπροσωπεύει μια σταθερή ώθηση και έλξη μεταξύ της επιθυμίας να παραδεχτώ και την επιθυμία να αποκλείσει.
Ποια θέματα οδήγησε 19ου αιώνα Αμερικανούς να αισθάνονται ότι η ιταλική μεταναστών ήταν μια κακή κατάλληλα για τη δημοκρατική ιδιότητα του πολίτη? Τι καταλήξαμε συμβαίνει με την ιταλική μετανάστες και τι να μας διδάξει για τη μετανάστευση ανησυχίες στην Αμερική σήμερα?
Κάθε ομάδα μεταναστών είχε συνδέονται με αυτά κάποια αρνητική trope. Η κριτική των Ιταλών ήταν ότι πολλοί ήταν αγράμματοι και ότι συχνά ήταν επιρρεπής στη βία. Το στερεότυπο του ιταλικού με ένα στιλέτο στο χέρι του ήταν κοινή. Πολλοί ιταλική μεταναστών ήταν επίσης πουλιά της διόδου, που πήγε πέρα δώθε μεταξύ των Η.Π.Α.. και την Ιταλία. Μεγάλος αριθμός των Ιταλών περίμεναν χρόνια πριν γίνει πολιτογραφηθεί πολίτες, οδηγώντας ορισμένους Αμερικανούς να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν αφομοιώσει. Σήμερα, βλέπουμε ότι οι Ιταλοί μετανάστες και οι απόγονοί τους έχουν αφομοιωθεί στην αμερικανική κοινωνία και έχουν κάνει πολλές συνεισφορές στην αμερικανική κουλτούρα.
“Στο μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής ιστορίας, υπήρξε μεροληψία υπέρ εκείνων που θα μπορούσαν να φροντίσουν τον εαυτό τους και μια προκατάληψη εναντίον εκείνων που πίστευαν όχι, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να γίνει δημόσια τέλη. Σήμερα έχουμε την τάση να ευνοούν τους μετανάστες που έχουν άμεση συγγενείς ήδη στις Η.Π.Α ..”– Vincent Cannato
Τι ομοιότητες βλέπετε μεταξύ των θεμάτων μετανάστευσης σήμερα και στο παρελθόν - ίσως για παράδειγμα,, εκείνους που περιβάλλει το νόμο περί μετανάστευσης του 1924?
Μπορεί κανείς να δει πάντα ομοιότητες και διαφορές στο παρελθόν. Δεν θα είναι πάρα πολύ γρήγορος για να συγκρίνετε σήμερα 1924, όταν πολύ αυστηρές ποσοστώσεις τοποθετήθηκαν σε μετανάστες, προκατειλημμένη ειδικά εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι δεν ήταν από τη Βόρεια Ευρώπη. Για όλα τα λόγια για περιορισμό - η οποία πραγματικά ήταν γύρω για μια-δυο δεκαετίες - το Η.Π.Α.. συνεχίζει να παραδεχτώ περίπου ένα εκατομμύριο νόμιμους μετανάστες κάθε χρόνο. Σχεδόν όλα τα λόγια για «περιορισμό» της μετανάστευσης ασχολείται με εκείνους που βρίσκονται εδώ παράνομα ή που είναι «χωρίς χαρτιά». Οι προσπάθειες στον περιορισμό της νόμιμης μετανάστευσης έχουν πάει πουθενά. Υπάρχει κάποια κίνηση στο Κογκρέσο τώρα να προτείνει ένα νομοσχέδιο για τον περιορισμό της νόμιμης μετανάστευσης. Ωστόσο,, ο περιορισμός θα είναι πουθενά τόσο ακραία, όπως τους νόμους 1920 των ποσοστώσεων, και το νομοσχέδιο πιθανότατα δεν θα περάσει το Κογκρέσο.
Ένα θέμα της αμερικανικής μετανάστευσης υπήρξε ιστορικά διάκριση μεταξύ επιθυμητή και ανεπιθύμητη μετανάστες. Τι σχέση έχει αυτό το θέμα για την Αμερική σήμερα?
Η μετανάστευση στην Η.Π.Α.. είναι σχετικά περιορισμένη. Αμερικανοί, μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους στο Κογκρέσο, να αποφασίσει τι είδους των μεταναστών που θα παραδεχτώ και ποια είδη των μεταναστών δεν θα παραδεχτούν. Στο μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής ιστορίας, υπήρξε μεροληψία υπέρ εκείνων που θα μπορούσαν να φροντίσουν τον εαυτό τους και μια προκατάληψη εναντίον εκείνων που πίστευαν όχι, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να γίνει δημόσια τέλη. Σήμερα έχουμε την τάση να ευνοούν τους μετανάστες που έχουν άμεση συγγενείς ήδη στην Η.Π.Α.. - Ότι είναι ένα μοντέρνο τρόπο που ορίζουμε Σε μικρότερο βαθμό, «σκοπιμότητα»., αναγνωρίζουμε επίσης μετανάστες με δεξιότητες, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρότερο ποσοστό των μεταναστών από αυτούς με οικογενειακές σχέσεις.
“Η κατανόηση του παρελθόντος μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι οι Αμερικανοί είναι πάντα συζητάμε μετανάστευσης. Ο διάβολος είναι, φυσικά, στις λεπτομέρειες σχετικά με το ποιος παίρνει στη χώρα και οι οποίοι δεν, αλλά η συζήτηση είναι μια σταθερά.” — Vincent Cannato
Πώς θα πολυ-πολιτισμική εξέλιξη συνεχίζουν να μούχλα τις ΗΠΑ ως ένα έθνος?
Προφανώς, Η Αμερική ήταν πολυπολιτισμική πολύ πριν "πολυπολιτισμικότητα" ήταν της μόδας. Σήμερα, βλέπουμε τους μετανάστες από την Κίνα, Μεξικό, Ινδία, Αΐτη, και τη Μέση Ανατολή, πολύ διαφορετική από τους μετανάστες οι οποίοι ως επί το πλείστον έφτασαν από την Ευρώπη κατά την περίοδο Ellis Island. Μπορούμε να δούμε ήδη την επιρροή αυτών των ομάδων μεταναστών στην αμερικανική κουλτούρα και την κοινωνία και ότι η διαδικασία θα πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου.
Πώς έχει φυλετική ένταση και την κληρονομιά της λευκής υπεροχής έπαιξαν ρόλο στην ιστορία της μετανάστευσης στην Αμερική?
Αγώνας πάντα έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αμερικανική κοινωνία. Από την άποψη της μετανάστευσης, βλέπουμε ότι οι περισσότεροι σαφώς στο πρώτο ο αποκλεισμός των πιο Κινέζοι μετανάστες, αρχίζοντας από το 1880 και στη συνέχεια σταδιακά καλύπτοντας περισσότερες ασιατικές μεταναστών.
Πώς θα σας συμβουλεύσει καλύτερα μια τάξη μαθητών σας να σκεφτεί για τη μετανάστευση στον κόσμο με ανυπομονησία?
Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο σχετικά με τις αντιπαραθέσεις που έχουμε σήμερα βιώνουν. Η κατανόηση του παρελθόντος μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι οι Αμερικανοί είναι πάντα συζητάμε μετανάστευσης. Ο διάβολος είναι, φυσικά, στις λεπτομέρειες σχετικά με το ποιος παίρνει στη χώρα και οι οποίοι δεν, αλλά η συζήτηση είναι μια σταθερά.
(Όλες οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά του CMRubinWorld)
C. M. Rubin και ο Vincent Cannato
Έλα μαζί μου και παγκοσμίως γνωστή ηγέτες σκέψης συμπεριλαμβανομένου του Sir Michael Barber (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Michael Block (ΗΠΑ), Ο Δρ. Leon Botstein (ΗΠΑ), Καθηγητής Clay Christensen (ΗΠΑ), Ο Δρ. Linda Ντάρλινγκ-Hammond (ΗΠΑ), Ο Δρ. MadhavChavan (Ινδία), Ο καθηγητής Michael Fullan (Καναδάς), Ο καθηγητής Howard Gardner (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Andy Hargreaves (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Yvonne Hellman (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Kristin Helstad (Νορβηγία), Jean Hendrickson (ΗΠΑ), Καθηγητής Rose Hipkins (Νέα Ζηλανδία), Καθηγητής Cornelia Hoogland (Καναδάς), Αξιότιμο Jeff Johnson (Καναδάς), Η κ. Chantal Kaufmann (Βέλγιο), Ο Δρ. EijaKauppinen (Φινλανδία), Υφυπουργός TapioKosunen (Φινλανδία), Ο καθηγητής Dominique Λαφοντέν (Βέλγιο), Ο καθηγητής Hugh Lauder (Ηνωμένο Βασίλειο), Lord Ken Macdonald (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο καθηγητής Geoff Masters (Αυστραλία), Καθηγητής Barry McGaw (Αυστραλία), Shiv Nadar (Ινδία), Καθηγητής R. Natarajan (Ινδία), Ο Δρ. PAK NG (Σιγκαπούρη), Ο Δρ. Denise Πάπα (ΗΠΑ), Sridhar Rajagopalan (Ινδία), Ο Δρ. Diane Ravitch (ΗΠΑ), Richard Wilson Riley (ΗΠΑ), Sir Ken Robinson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Pasi Sahlberg (Φινλανδία), Καθηγητής Manabu Sato (Ιαπωνία), Andreas Schleicher (PISA, ΟΟΣΑ), Ο Δρ. Anthony Seldon (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. David Shaffer (ΗΠΑ), Ο Δρ. Kirsten Μοναδική Are (Νορβηγία), Στήβεν Spahn (ΗΠΑ), Yves Theze (LyceeFrancais ΗΠΑ), Ο καθηγητής Charles Ungerleider (Καναδάς), Ο καθηγητής Tony Wagner (ΗΠΑ), Sir David Watson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Dylan Γουίλιαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Mark Wormald (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο καθηγητής Theo Wubbels (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Michael Young (Ηνωμένο Βασίλειο), και ο καθηγητής Minxuan Zhang (Κίνα) καθώς εξερευνούν τα μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης εικόνα που όλα τα έθνη αντιμετωπίζουν σήμερα.
Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Εκπαίδευση της Κοινότητας Σελίδα
C. M. Rubin είναι ο συγγραφέας των δύο πολυδιαβασμένα online σειρά για την οποία έλαβε ένα 2011 Βραβείο Upton Sinclair, «Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Παιδεία» και «πώς θα Διαβάστε?"Είναι επίσης συγγραφέας τριών βιβλίων με εμπορική επιτυχία, Συμπεριλαμβανομένων Η Ρεάλ Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Είναι ο εκδότης του CMRubinWorld και είναι ένα Ίδρυμα Fellow δι'υπερήχων.
Ακολουθήστε C. M. Rubin στο Twitter: www.twitter.com/@cmrubinworld
Πρόσφατα σχόλια